نمیدونم از کی روغنی شدم

خیلی وخته که  حس میکنم مث یه قطره روغن تو آب دارم لای مردم زندگی میکنم
خیلی وخته دیگه خودمم و دنیای خودم
دنیایی به موازات همین دنیا پر از پوچی و نیستی
یه من لای اقیانوس پوچی ها و نیستی ها
یه من ... تنهای تنها
و ترجیح میدم با کسایی باشم که خودشون آگاهند که فرسخ ها فاصله بین دنیاهامون هست
نه کسایی که فکر میکنن بسیار نزدیک و یا حتا تو یه دنیاییم ولی در واقع همونقدر فاصله دارن و بلکه هم دور ترند
پ.ن : نه من دنیای بهتری دارم و نه بقیه دنیای بهتری دارند فقط و فقط منظورم به فاصله ست