وختی خوندمش یاد نومه های خودم افتادم البته نه به لاحاظ نوشتن حاشاو کلا و اینا ....
به لاحاظ حسی که داشته مخصوصا اونجو که میگه چه دوستت دارم ...
انقدردوسش دارم که هیچ شعر و هیچ ترانه ای نمیتونه توصفش کنه انقدر عاشقشم که محاله اگر یکی رو ببینم و نظر اول و همون ضرب اول باهاش مقایسه ش ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر