نبودنم هم مثل بودنم اذیتتون میکنه
ببخشید
تصمیم داشتم واسه همیشه پرایوت بنویسم
ولی نمیشه
دلم نمیاد وختی میخواید بخونید الکی بگم نمینویسم وختی مینویسم بعد صورتتون غمگین بشه
نمیشه
خواهشن کسی نوشته هام رو به خودش نگیره حداقل
تا راحت باشیم اینجا
پاهامونو دراز کنیم
لم بدیم
تخمه بشکنیم
غصه ی هیچیم نخورید
باهم دوس باشید
همین
۱۳۹۲ دی ۲۸, شنبه
پابلیک
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر